Geschiedenis Sintma-run
In 1990 is de eerste sintma-run van start gegaan. Voor het zover was ging er het een en ander aan vooraf. De vrijetijdscoördinatrice (Bea Louwes) van locatie Sintmaheerdt zag op TV een documentaire over een run met zijspannen in het midden van het land. Deze documentaire liet ze zien aan de cliënten van Sintmaheerdt en iedereen was meteen enthousiast.
Vervolgens ging Bea aan de slag. Via via kwam ze in contact met Rik Diephuis die als zijspanner al meerdere runs had gereden. Hij kende op zijn beurt nog iemand die wat meer wist over het organiseren van een run. En gedrieën zijn ze aan de slag gegaan. Zo ontstond de eerste sintma-run.
De datum stond al snel vast; het laatste weekend van september. Dit was destijds het enige weekend dat er geen run elders gereden werden.
Er werd een leuke landelijke route uitgezet met 2 stops. Via een oproep bij radio Noord (door cliënten zelf) en een advertentie in het blad “het derde wiel” plus mond op mond reclame hadden 36 zijspanners zich opgegeven. Tevens via mond op mond reclame ontstond er spontaan een groepje ordonnansen.
Er werd die bewuste dag om 11 uur gestart. Het eerste gedeelte van de route ging door de provincies Groningen en Drenthe en de stop vond plaats op het Ronostrand. Daar was koffie en vervolgens ging de route naar het Leekstermeer waar we ook nog weer zijn gestopt.
Terug op locatie Sintmaheerdt hadden we bonensoep. Iedereen vond het heerlijk behalve de kinderen. En die waren rijkelijk aanwezig vooral vanwege het leuke kinderprogramma met o.a. het zwemmen en luchtkussen.
Natuurlijk was er die avond feest in het café.
Het was een geslaagde eerste run.
De runs daaropvolgend werden steeds professioneler. Er kwam politiebegeleiding bij en ondersteuning van de A.N.W.B. Het kinderprogramma kreeg professionele begeleiding (achteraf een sterk punt, wilde de zijspanner niet, dan wilden de kinderen wel naar Tolbert) De ordonnansen kregen steeds meer verplichtingen, enz.
Na twee keer sintma-run was Bea zo ingeburgerd in het wereldje van de zijspanners dat zij het verder alleen ging organiseren. In de loop der jaren leerde men elkaar kennen. Er ontstonden leuke contacten tussen cliënten en zijspanners. Ook de mogelijkheden werden steeds uitgebreider met name voor die cliënten met meerdere beperkingen. Daar waar men voorheen niet had gedacht dat desbetreffende cliënt ooit met een zijspan mee zou kunnen, zag men die mogelijkheden in de loop der jaren steeds meer. Uiteindelijk werden zelfs zijspanbakkies omgebouwd om cliënten mee te kunnen nemen. Zo langzamerhand zou je kunnen spreken van een sintma-run familie. Er zijn zijspanners die vanaf het begin de sintma-run hebben meegereden.
In al die jaren zijn we ook overal geweest. De drie noordelijke provincies zijn veelvuldig bezocht. Enkele bestemmingen waren:
Zeehondencreche Pieterburen
Boottocht in Earnewoude (2x op verzoek van de zijspanners omdat het daar zo mooi was).
Verkeerspark in Assen (2x omdat we de eerste keer alleen maar regen hebben gehad, de tweede keer hebben we de route andersom gereden en dat zag er totaal anders uit)